Θα χρειαστούν σχεδόν δύο χρόνια για να συνειδητοποιήσω με το δύσκολο τρόπο και να παραδεχτώ, πρώτα στον εαυτό μου και μετά στους άλλους, ότι η επιλογή μου με έχει απογοητεύσει πλήρως και ότι έκανα ένα μεγάλο λάθος.

Αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού, και το καλό είναι ότι σε αυτά τα δύο χρόνια με πολύ τριβή και δοκιμές βρήκα ότι η πραγατική μου κλίση είναι γύρω από τις επικοινωνιακές μου δεξιότητες, την εξωστρέφειά μου ως άτομο, καθώς και το επιχειρείν.

Στα δύο χρόνια λοιπόν αποφασίζω να τα παρατήσω όλα, να ξαναδώσω πανελλήνιες και να αρχίσω από την αρχή. Τόσο σιγουρος ήμουν για την απόφασή μου. Κι έτσι εισήχθησα στο Τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του ΟΠΑ. Εκεί ένιωσα ότι όλα πλέον έχουν μπει στη θέση τους και ότι επιτέλους νιώθω ότι βρίσκομαι στο σωστό μέρος.

Πάντοτε όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα γυρίζει η σκέψη “Ωραία εγώ το βρήκα, με κόπο και προσπάθεια, αλλά το βρήκα. Τι γίνεται με εκείνους που δεν τον βρήκαν ακόμα; Ποιός είναι εκεί για αυτούς;”

Αυτή η σκέψη, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα του Educational Trip όπου ταξίδεψα στις ΗΠΑ, και κυρίως η γνωριμία μου μέσω του προγράμματος με τη Διάνα, έπαιξαν κομβικό ρόλο στο να πάρουμε από κοινού την απόφαση να ιδρύσουμε την Unique Minds.

Για εμένα, όραμα μου, μέσω του οργανισμού, είναι να μην είναι κανένα παιδί μόνο σε αυτή την κομβική στιγμή της ζωής του, και κανένα παιδί να μη χρειαστεί να περάσει από μια τόσο ψυχοφθόρα και επίπονη διαδικασία όπως πέρασα κι εγώ, μέχρι να βρει τον δρόμο του.